Jordy Hulzebos – Fractievoorzitter
Ik was zeven jaar oud toen ik in 1997 met mijn familie naar Almere Buiten verhuisde. De wijk was nog volop in aanbouw — net als het stadsdeel zelf. We speelden tussen de bouwplaatsen, bouwden hutten in de bossen, en sprongen ’s zomers in de vaart om te zwemmen met mijn schoolvrienden.
Almere is niet zomaar een stad voor mij — het is mijn jeugd, mijn verhaal. Ik ken de wijken, de parken, de paden en de mensen, omdat ik er ben opgegroeid. Ik heb delen van de stad om mij heen zien ontstaan — steen voor steen, wijk na wijk, tot de contouren van Almere zich begonnen af te tekenen zoals we die nu kennen.
En nu, als fractievoorzitter van een echte Almeerse politieke partij, voel ik een diepe verantwoordelijkheid. Juist omdat ik deze stad van binnenuit ken, ik heb op veel plekken mooie ervaringen en herinneringen opgebouwd en voel ik wat er nodig is. Almere is geen abstract dossier voor mij — het is mijn thuis. En daar zet ik me elke dag met hart en ziel voor in.
Het verbod op frituren is een slechte ontwikkeling, zowel voor de kraamhouders in Almere als voor onze inwoners. De gemeente wil frituren verbieden om de stijgende obesitascijfers te bestrijden, maar in werkelijkheid is dit slechts symboolpolitiek in de wereld van beperkte mogelijkheden van de gemeente.
Almere wil een frituurverbod rondom ziekenhuizen en scholen.
Daarmee ga je voorbij aan ondernemers, vreest Jordy Hulzebos van @LeefbaarAlmere: ‘Dat betekent dat iemand met een hamburgerkraam die ook worsten grilt, dan wel een vergunning krijgt.’ @DIT_eo pic.twitter.com/esYHyPZfju
— NPO Radio 1 (@NPORadio1) January 29, 2025
Ongezonde concurrentie tussen steden om leraren is een probleem. We zien dat Almeerse leraren door bonussen naar Amsterdam worden gelokt en ondertussen is het lerarentekort in Almere het grootste van Nederland. Dit moet anders. Het onderwijs mag geen strijdtoneel zijn, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid in het belang van onze kinderen. Daarom hebben wij het college bevraagd.
Jordy Hulzebos
Fractievoorzitter
Ik was zeven jaar oud toen ik in 1997 met mijn familie naar Almere Buiten verhuisde. De wijk was nog volop in aanbouw — net als het stadsdeel zelf. We speelden tussen de bouwplaatsen, bouwden hutten in de bossen, en sprongen ’s zomers in de vaart om te zwemmen met mijn schoolvrienden.
Almere is niet zomaar een stad voor mij — het is mijn jeugd, mijn verhaal. Ik ken de wijken, de parken, de paden en de mensen, omdat ik er ben opgegroeid. Ik heb delen van de stad om mij heen zien ontstaan — steen voor steen, wijk na wijk, tot de contouren van Almere zich begonnen af te tekenen zoals we die nu kennen.
En nu, als fractievoorzitter van een echte Almeerse politieke partij, voel ik een diepe verantwoordelijkheid. Juist omdat ik deze stad van binnenuit ken, ik heb op veel plekken mooie ervaringen en herinneringen opgebouwd en voel ik wat er nodig is. Almere is geen abstract dossier voor mij — het is mijn thuis. En daar zet ik me elke dag met hart en ziel voor in.